Η ημιεπαφή (Semi Contact) είναι ένα άθλημα που ξεκίνησε από την Αμερική στις αρχές της δεκαετίας του '60 και εξαπλώθηκε σε όλον τον κόσμο. Καθημερινά αποκτά ολοένα και περισσότερους θαυμαστές και υποστηριχτές, αφού είναι ένα από τα πλέον εντυπωσιακά αθλήματα των μαχητικών τεχνών. Το άθλημα έχει ως φιλοσοφία και έχει δομηθεί, όπως αναδεικνύει και το όνομα του, με στόχο το ελεγχόμενο χτύπημα. Και αυτό απεικονίζεται στους κανονισμούς και τις τεχνικές, αφού όλα τα χτυπήματα γίνονται με κοντρόλ και αποσκοπούν στην ημιεπαφή. Απαγορεύονται κάθε είδους χτυπήματα στην πλάτη και στα πόδια. Για να κερδίσεις πόντο θα πρέπει να πετύχεις το κεφάλι ή το σώμα του αντίπαλου πάντα όμως με ελεγχόμενο χτύπημα. Ο εξοπλισμός που είναι απαραίτητος για την προστασία των αθλητών είναι γάντια, παπούτσια, επικαλαμίδες, σπασουάρ, μασέλα και κάσκα.

  Στην δεκαετία του '70 και του '80 ένας καλός αθλητής έπρεπε να είναι πολύ γρήγορος και να έχει - υποχρεωτικά - καλά λακτίσματα. Σήμερα όμως με την εξέλιξη που είχε το άθλημα, για να πετύχει κάποιος στην ημιεπαφή δεν αρκούν μόνο αυτά. Φυσικά τα καλά λακτίσματα είναι πλεονέκτημα έναντι στον αντίπαλο του, χωρίς όμως να είναι απαραίτητο προσόν. Απαιτείται να έχει πολύ καλή φυσική κατάσταση, καθώς θα πρέπει να κινείται συνεχεία πάνω στο τατάμι. Η στατικότητα στον αγώνα είναι πλέον μεγάλο μειονέκτημα. Η κίνηση του θα πρέπει να είναι ανάλαφρη, ώστε να μπορεί πολύ εύκολα να αλλάξει στάσεις και γωνίες στο σώμα του. Χρειάζεται επίσης έκρηξη στα χτυπήματα του και πολύ "καθαρό" μυαλό για να μπορεί ανά πάσα στιγμή να ελέγχει τις κινήσεις του αντίπαλου του.

  Με το πέρασμα λοιπόν του χρόνου και βάση των παραπάνω δεδομένων, άλλαξε η στάση και η κίνηση του αθλητή. Ενώ δηλαδή παλαιοτέρα ο αθλητής είχε μια στάση σχεδόν μπροστινή, σε σχέση με τον αντίπαλο του, τώρα ο αθλητής στέκεται τελείως πλάγια. Μοιράζοντας το βάρος του εξίσου και στα δυο πόδια, γεγονός που του δίνει την δυνατότητα να κινείται γρηγορότερα και προς τις 4 κατευθύνσεις (μπρος, πίσω, δεξιά, αριστερά). Κάτι το οποίο κατά το παρελθόν, με την προηγούμενη στάση αλλά και τον τρόπο παιξίματος, δεν ήταν δυνατόν να γίνει το ίδιο γρήγορα. Με αποτέλεσμα να μην χρησιμοποιείται. Έτσι οι αθλητές (είτε επιτιθέμενοι, είτε αμυνόμενοι) κινούνταν - ως επί το πλείστον - σε μια ευθεία. Πλέον ο αθλητής, για να καταφέρει να δημιουργήσει κενά στην άμυνα του αντίπαλου του, είναι υποχρεωμένος να κινείται γρήγορα προς όλες τις κατευθύνσεις, αλλάζοντας συνεχεία γωνίες σε σχέση με τον αντίπαλο.

   Επίσης σημαντική συμβολή, στην αλλαγή τρόπου παιξίματος καθώς και για να γίνει πολύ πιο εντυπωσιακό το άθλημα της ημιεπαφής, διαδραμάτισε άλλο ένα γεγονός. Οι αντεπιθέσεις σε πρώτο και όχι σε δεύτερο χρόνο, όπως γίνονταν παλαιοτέρα. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Κάποτε ο αθλητής που αμυνόταν, χρησιμοποιούσε σε πρώτο χρόνο το μπλοκ ή την αποφυγή και σε δεύτερο χρόνο επιτίθονταν. Με αποτέλεσμα ο αντίπαλος, μετά την δική του επίθεση, να έχει μεγαλύτερο χρόνο αντίδρασης στην αντεπίθεση που δεχόταν. Τα τελευταία χρόνια οι αθλητές, εκτελούν την αντεπίθεση τους σε πρώτο χρόνο, σε σχέση με την επίθεση του αντίπαλου τους. Έτσι ο τελευταίος δύσκολα προλαβαίνει να αντιδράσει, αφού την ώρα που δέχεται τον πόντο δεν έχει καν ολοκληρώσει την δική του επίθεση. Αυτό συμβαίνει όταν ο αμυνόμενος, εκτελεί το μπλοκ ή την αποφυγή, την ίδια στιγμή με το χτύπημα της αντεπίθεσης του. Ή δεν κάνει κάποιο μπλοκ ή αποφυγή αλλά επιτίθεται και αυτός. Κάτι το οποίο βέβαια είναι αρκετά δύσκολο αν: 1) Δεν γνωρίζει το κατάλληλο χτύπημα για κάθε επίθεση του αντίπαλου του. 1) Εάν δεν είναι ήρεμος και με "καθαρό" μυαλό, για να μπορέσει να κρίνει τη χρονική στιγμή που θα δώσει το χτύπημα, έτσι ώστε να πετύχει τον πόντο τη στιγμή που η επίθεση που δέχεται βρίσκεται σε εξέλιξη, χωρίς να έχει τελειώσει.