Έχει τις ρίζες του στις κοινότητες των φυλών, δηλαδή στις πρωτόγονες κοινωνίες. Την περίοδο εκείνη, πρωτοεμφανίστηκε το Xi (άθλημα) του Jiaodi (πάλη) και το Wu (χορός ή άσκηση) του Gangi (τσεκούρι και ασπίδα). Τα δυο αυτά απετέλεσαν την απαρχή του Γουσού και ήταν το μέσον για καλή υγειά, θεραπεία ασθενειών, μακροζωία, ανάπτυξη μαχητικής θέλησης και για στρατιωτική εκπαίδευση των μελών αυτών των κοινοτήτων.

    Κατά την διάρκεια των δυναστειών Shang και Zhou εμφανίστηκαν δραστηριότητες του Γουσού, που χρησίμευσαν ως μέσον εκπαίδευσης στρατιωτών και οι οποίες επίσης είχαν εισαχθεί ως μάθημα στα σχολεία. Την άνοιξη, το φθινόπωρο και κατά τις πολεμικές περιόδους, έδιναν μεγαλύτερη έμφαση στις εφαρμογές των μαχητικών τεχνικών στο πεδίο της μάχης. Για την επιλογή στρατιωτών, γινόταν κάθε χρόνο, την άνοιξη και το φθινόπωρο, η "εξέταση Jiao (πάλη)". Τότε έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής και η μάχη με σπαθί. Θεωρίες που αφορούν εκτέλεση με σπαθιά καταγράφηκαν στο βιβλίο του Lyu "Spring and Autumn and Zhuangzi: On sword".

  Κατά τις δυναστείες των Qin και Han, εμφανίστηκαν επιτυχώς χορευτικά αθλήματα που έμοιαζαν με τις φόρμες σκιαμαχιών, όπως, εκτέλεση με πλατύ σπαθί, εκτέλεση με ξιφίδιο και τσεκούρι, εκτέλεση με σπαθί, εκτέλεση με διπλό πέλεκυ. Δραστηριότητες μάχης με γυμνά χέρια, διαγωνισμός πάλης και μάχη με σπαθιά καταγράφηκαν στα βιβλία "Annals of arts ("Χρονικά των τεχνών") / (βιβλίο) Han", "Biography of emperor Wu ("Βιογραφία του Αυτοκράτορα Wu") / Han" και "Preface/On Allusion" ("Πρόλογος" / "Σε Παραβολή").

  Κατά την διάρκεια των δυναστειών Tang και Sung δημιουργήθηκαν πολλοί τοπικοί όμιλοι Γουσού, όπως η κοινότητα ή σχολή Yinglue (τεχνική εκτέλεσης με κοντάρι), Archery Association (Ένωση Τοξοβολίας) και η κοινότητα Xiangpu (παρόμοιο με το σύγχρονο sumo) και Xiangpu Hut κ.α. Επίσης εμφανίστηκαν και οι καλούμενοι ως Lugi. Περιπλανώμενοι άντρες οι οποίοι έβγαζαν τα προς το ζην, κάνοντας ανοικτές επιδείξεις: "Exercise of Fists" ("Άσκηση στις γροθιές"), "Kicking" (Κλωτσιές), "Exercise of Cudgel" (Άσκηση στο ραβδί), "Play of Cudgel" (Παιχνίδι του ραβδιού), "Dance with Saber and Spear" (Χορός με σπαθί και δόρυ), "Sword Dance" (Χορός του σπαθιού), "Spear Vs Shield (Δόρυ εναντίον ασπίδας)" και "Sword Vs Shield" (Σπαθί εναντίον ασπίδας). Και καθώς η μάχη με γυμνά χέρια και το sumo ήταν ήδη δημοφιλή, έκανε την εμφάνισή του το είδος του διαγωνισμού πάνω σε Leitai (μια ανοικτή παλαίστρα για συναγωνισμό). Ήδη για τους διαγωνισμούς αυτούς υπήρχαν διαιτητές, απλοί κανονισμοί αγώνων και οι νικητές λάμβαναν σημαντικά βραβεία. Σκηνές πάλης και μάχης, καταγράφηκαν στο "Record of Wrestling by Tiaoluzi" ("Χρονικά Πάλης του Tiaoluzi").

  Κατά τις δυναστείες των Ming και Qing, το Γουσού γνώρισε τη μεγαλύτερή του ακμή, με πολλές σχολές και διαφορετικά στυλ. Η πυγμαχία και οι σκιαμαχίες με όπλα που αναφέρονται στην ιστορία έχουν ως εξής: "32 Φόρμες", "Πυγμαχία σε έξι στάδια", "Πυγμαχία των Πιθήκων", "Πυγμαχία Bazi", "Πυγμαχία Si", "Πυγμαχία Shaolin", "Εσωτερική Πυγμαχία", "Το Κοντάρι του Yudayou", "Το Κοντάρι Qingtian (πράσινο πεδίο)", "Το Κοντάρι Shaolin", "Το Κοντάρι του Zhang", "Το ακόντιο του Yang", "Το ακόντιο του Ma", "Το μικρό ακόντιο του Li", "Το καλάμι του Sha", "Το ακόντιο του Liuhe", "Το ακόντιο Emei", "Το ακόντιο Shaolin", "Μονό Πλατύ Σπαθί", "Διπλό Πλατύ Σπαθί", "Πλατύ Σπαθί Yanyue", "24 Φόρμες Εκτέλεσης με Σπαθί" κ.α.

    Κατά τη δυναστεία Qing με την ανάπτυξη της πυγμαχίας και των σκιαμαχιών με όπλα, δημιουργήθηκαν σταδιακά διάφορες σχολές όπως Tai Ji Quan, Xing Yi Quan, Ba Gua Zhang. Τότε διαμορφώθηκε το σύστημα μάχης και επίσης αναπτύχθηκε η μάχη με γυμνά χέρια.

  Την περίοδο 1912 - 1949, εμφανίστηκαν πολλοί οργανισμοί Γουσού, με τη μορφή κοινοτήτων (σχολών) πυγμαχίας, όπως η Κοινότητα Πολεμικών Τεχνών και η Κοινότητα Φυσικής Αγωγής. Η Αθλητική Κοινότητα Jingwu ιδρύθηκε στη Σανγκάι το 1910 και διαδοχικά ιδρύθηκαν με επιτυχία η Κινέζικη Κοινότητα Πολεμικών Τεχνών και η Κοινότητα Πυγμαχίας Zhirou. Αυτά τα σωματεία Γουσού έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διάδοση και ανάπτυξη του αθλήματος.

  Το 1928 ιδρύθηκε από τη κυβέρνηση της Κίνας το Κεντρικό Ινστιτούτο Γουσού στο Nanjing και ακολούθησε η ίδρυση τοπικών ινστιτούτων Γουσού σε επαρχιακές πόλεις και κομητείες. Το 1928 και 1933 οργανώθηκαν από το Κεντρικό Ινστιτούτο Γουσού στο Nanjing δύο Διεθνείς συναντήσεις Γουσού, οι οποίες περιελάμβαναν διαγωνισμούς σε μακριά και κοντά όπλα, ελεύθερη μάχη και πάλη. Το 1936 οργανώθηκε η Κινεζική Επιτροπή Γουσού για να επισκεφθεί τη Νοτιοανατολική Ασία, ενώ τον ίδιο χρόνο, η Κινεζική Ομάδα Γουσού έκανε επίδειξη στους XI Ολυμπιακούς Αγώνες στο Βερολίνο.

  Από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (1949), το Γουσού έγινε βασικό στοιχείο της σοσιαλιστικής κουλτούρας, της φυσικής αγωγής, του μαζικού λαϊκού αθλητισμού και έχει αναπτυχθεί θεαματικά. Το 1953 έγινε στο Tianjin η Πανεθνική Επίδειξη και Διαγωνισμός Παραδοσιακών Αθλημάτων, όπου το Γουσού ήταν το κύριο άθλημα. Επίσης χαρακτηρίστηκε ως επίσημο μάθημα στα τμήματα Φυσικής Αγωγής, των τοπικών αθλητικών ινστιτούτων. Το 1956 ιδρύθηκε, στο Πεκίνο, ο Κινεζικός Όμιλος Γουσού και έτσι το Γουσού έγινε επίσημο άθλημα. Το πρώτο σχέδιο των "Διαγωνιστικών Κανόνων Γουσού" συντάχθηκε από την Κρατική Επιτροπή Φυσικής Αγωγής και Αθλημάτων το 1958. Επίσης εκδόθηκαν με επιτυχία, προκαθορισμένες φόρμες σκιαμαχιών - ανώτερου, μέσου και στοιχειώδους επιπέδου - όπως το απλοποιημένο Tai Ji Quan, Chang Quan, εκτέλεση με πλατύ σπαθί, με σπαθί και με κοντάρι. Το γεγονός αυτό συνέβαλλε θετικά στη φήμη και προαγωγή του Γουσού.

  Στο πρώτο Εθνικό Συνέδριο Γουσού, που έγινε το 1982 στο Πεκίνο, τέθηκαν το γενικό και το ειδικό κυβερνητικό πρόγραμμα ανάπτυξης, τα οποία έθεσαν σε νέα βάση την ανάπτυξη του αθλήματος. Υπό την αιγίδα της Κρατικής Επιτροπής Φυσικής Αγωγής και Αθλημάτων και του Κινέζικου Ομίλου Γουσού, ιδρύθηκαν σε πολλές κομητείες, σε όλες τις επαρχίες, πόλεις και αυτόνομες περιφέρειες, όμιλοι, σχολές και κοινότητες Γουσού, κοινότητες έρευνας, ομάδες ερασιτεχνικών αθλητικών σχολών και κέντρα διδασκαλίας του αθλήματος. Έτσι διαμορφώθηκε ένα τεράστιο δίκτυο δραστηριοτήτων και πολύ μεγάλες ευκαιρίες ανάπτυξης και εξέλιξης του Γουσού.

  Όλα τα σχολεία περιέλαβαν το άθλημα στο πρόγραμμα φυσικής αγωγής. Κοινότητες και ομάδες ιδρύθηκαν σε πολλά κολέγια και Πανεπιστήμια και στη συνέχεια μπήκε ως μάθημα ειδικότητας σε πολλά Ινστιτούτα Φυσικής Αγωγής, με σκοπό να δημιουργήσει πτυχιούχους γυμναστές του Γουσού. Το 1984 το Κρατικό Συμβούλιο επικύρωσε Πτυχίο Ανωτάτου Διδασκάλου Γουσού (Wushu Master's Degree). Το 1986, με την έγκριση της κυβέρνησης, το Κινεζικό Ινστιτούτο Έρευνας του Γουσού κατοχυρώθηκε ως υψηλού επιπέδου ίδρυμα για τη διεξαγωγή ακαδημαϊκών και τεχνικών ερευνών πάνω στο άθλημα.

  Για την κληροδότηση και ανάπτυξη αυτής της πολύτιμης πολιτιστικής κληρονομιάς, έγινε μια πανεθνική έρευνα, η οποία ουσιαστικά αποκάλυψε τη κατάσταση του Γουσού στη Κίνα. Το έργο της αναζήτησης, συλλογής και σύνθεσης υπήρξε ιδιαίτερα αποδοτικό. Υπό αυτές τις βάσεις συντάχθηκαν και εκδόθηκαν τα βιβλία "Detailed Outline of Chinese Wushu History" (Λεπτομερής σκιαγραφία της Ιστορίας του Κινέζικου Γουσού) και "Record of Chinese Pugilism and Weaponplay" (Αρχεία της Κινέζικης Πυγμαχίας και Οπλομαχίας).

  Το 1979 άρχισε πειραματικά ο διαγωνισμός ελεύθερης μάχης και το 1989 έγινε επίσημο αθλητικό γεγονός. Με σκοπό τη συμβολή στην υγεία, ευεξία και ευημερία του ανθρώπου αλλά και την εγκαθίδρυση του Γουσού, ως ενός νέου αθλήματος, ξεκίνησε - μέσω προγραμμάτων "βήμα προς βήμα" - από το 1983, η προβολή του αθλήματος στο εξωτερικό. Η κεντρική κυβέρνηση αλλά και τοπικές διοικήσεις έστειλαν πολλές φορές αντιπροσώπους, ομάδες, εκπαιδευτές και ειδικούς στο εξωτερικό με σκοπό να κάνουν επιδείξεις και να δώσουν διαλέξεις. Το 1985 διεξήχθη στη Xian το 1ο Διεθνές Ανοικτό Τουρνουά Γουσού και σχηματίστηκε η Προπαρασκευαστική Επιτροπή για τη Διεθνή Ομοσπονδία.

  Το 1986 διεξήχθη το 2ο Διεθνές Ανοικτό Τουρνουά Γουσού στην Tianjin. Το 1987 έγινε το 1ο Ασιατικό Πρωτάθλημα Γουσού στη Yokohama της Ιαπωνίας και ιδρύθηκε η Ασιατική Ομοσπονδία. Κατά τη διάρκεια του Διεθνούς Φεστιβάλ Γουσού, που έγινε το 1988 στη Κίνα, πραγματοποιήθηκαν Διεθνής Διαγωνισμός Φόρμας (στη πόλη Hangzhou) και Διεθνές Τουρνουά Ελεύθερης Μάχης (στη πόλη Shenzhen). Έτσι η ελεύθερη μάχη εισήχθη επίσημα στο διαγωνιστικό τμήμα του Γουσού. Το 1989 έγινε το 2ο Ασιατικό Πρωτάθλημα στο Χονκ Κονγκ, ενώ στους XI Ασιατικούς Αγώνες στο Πεκίνο (1990), το Γουσού εισήχθη ως επίσημο άθλημα. Συμμετείχαν ομάδες από 11 χώρες και από επαρχίες της Κίνας.

  Τον ίδιο χρόνο ('90) ιδρύθηκε επίσημα η Διεθνής Συνομοσπονδία Γουσού (IWuF), ενώ 5 χρόνια νωρίτερα ('85) είχε ιδρυθεί η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Γουσού (EWuF). Συνομοσπονδίες φυσικά υπάρχουν και στις άλλες 3 ηπείρους. Καθημερινά, σε κάθε "γωνιά" του πλανήτη, όλο και περισσότεροι νέοι και νέες εισέρχονται στον όμορφο κόσμο του ΓΟΥΣΟΥ και επιλέγουν να ασχοληθούν με το δυναμικό και εντυπωσιακό αυτό άθλημα. Και η ανοδική πορεία του ΓΟΥΣΟΥ συνεχίζεται.

Το παραπάνω κείμενο είναι (στο μεγαλύτερο μέρος του) μεταφρασμένο απόσπασμα από το βιβλίο "Wushu International Judge Teaching Materials - edition 1995" της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Γουσού.